|
خونخواهی از دشمنان اسلام
حسن بهاری قراملکی
"وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً".[1]
ولیّ (وارث) کشته مظلوم، به سنت الهی سلطه و برتری خواهد داشت.
روایات متعددی در مورد این آیه وارد شده است که بر دو نفر از معصومین علیهم السلام به عنوان مصداق اکمل تطبیق شده است، یعنی فرموده‌اند: «مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً»؛ امام حسین(ع) است و بقیه آیه در مورد امام زمان(ع) می‌باشد که به خونخواهی جدّ مظلومش قیام خواهد کرد؛ نظیر:
1) امام باقر(ع): "مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً" حسین بن علی(ع) است که کشته شده است؛ در حالی که مورد ظلم و ستم واقع شده است و ما ولیّ او هستیم (یعنی وارثان خون او هستیم) و قائم از ماست، او هنگام ظهور؛ خونخواهی حسین(ع) خواهد نمود.[2]
2) از امام صادق(ع) دربارة آیه سوال شد؛ فرمودند: این آیه در مورد حسین(ع) نازل شده است.[3]
آنچه از روایات به دست می‌آید، این است که امام زمان(عج)، قاتلان و کسانی را که به شهادت امام حسین(ع) راضی بودند، قصاص خواهد کرد.
دو نکته:
1) سیره حضرات معصومین(ع) قبل از اینکه مقابله با افراد باشد، مقابله با جریان های انحرافی، غیر انسانی و غیر دینی است. و اگر هم با شخصی مقابله می‌کردند، به جهت انحرافات و بدیهایش بوده است؛ البته آن هم پس از ارشاد و راهنمایی‌های بسیار و اتمام حجت بر او.
2) در هر دوره ای از دوران زندگانی معصومین(ع)، فتنه‌های به وجود می‌آمد که باعث گمراهی امّت اسلامی می‌شد؛ حضرات معصومین(ع) به مقتضای آن فتنه‌ها به مقابله با آن قیام می‌کردند و با توجه به شرایط زمانی و مکانی و اجتماعی و سیاسی هر دوره، مقابله مناسب صورت می‌گرفت و کسی غیر از معصومین علیهم السلام نمی‌توانست آن فتنه‌ها را به صورت کامل بشناسد؛ چرا که امام معصوم(ع) از منبع وحی بهره می‌برد و می‌تواند فتنه‌ها و دشمنی‌ها و ریشه‌های انحرافات را به خوبی بشناسد و در برابر توطئه‌ها موضع درستی بگیرد و آنها را از میان بردارد. امیرمؤمنان، علی(ع) بعد از جنگ با خوارج با اشاره به این واقعیت، فرمودند: «من بودم که چشمِ فتنه را در‌آوردم و جز من هیچ کس جرأت چنین کاری را نداشت؛ آنگاه که امواج سیاهی‌ها بالا گرفت و به آخرین درجه شدت خود رسید». در روایتی دیگری آمده است که حضرت علی(ع) می‌فرمایند: «من گنجینه علوم پیامبرم و پیش از آنکه مرا از دست دهید، آنچه می‌خواهید از من بپرسید و جویا شوید».[4]این واقعیت در قیام امام حسین(ع) هم مشهود است چرا که فتنه بنی امیه را در آن زمان کاملاً به درستی تشخیص داده و مقابله صحیحی هم در برابر آنها داشتند ولو اینکه منجر به شهادت خود و یاران و اسارت اهل بیتش شود. در همان زمان، افراد ناآگاهی از سر دلسوزی، حضرت را از این حرکت باز می‌داشتند و به خیال خودشان ایشان را نصیحت می‌کردند، غافل از اینکه بقاء اسلام، وابسته به این حرکت عظیم بود.
مسأله شهادت امام و ولی خدا؛ حسین(ع) و اینکه عده ای برای کشتن ولی خدا جمع گردند؛ فتنه ای است که فقط امام معصوم(ع) به زوایا و ابعاد آن آگاه است. اوست که عمق مصیبت را درمی‌یابد و ذلّت بشر را لمس می‌کند و عمق و گستره این فتنه را می‌داند و چگونگی برخورد با این جریان را به طور کامل می‌شناسد. او به زوایای فتنه و ابعاد جور و فساد یزیدیانِ تاریخ آگاه است و می‌تواند چشم فتنه را بیرون آورد و جهان را از سیطره فساد و جور آسوده سازد. مهدی علیهم السلام است که خونخواه حسین(ع) است و وظیفه تمام پیروان حسین، یاری و همراهی و مبارزه با فساد و ستم یزیدیان است.
جهاد حضرت هم در هنگام ظهور، با جریان‌های انحرافی و پیروان اموی و عباسی است. آنان که با بنی امیه و یزیدیان همسو بوده و رفتار و کرداری مشابه آنان دارند این گروه اگر اصلاح نشوند با آنان جهاد و مبارزه خواهد شد.
________________________________________
[1][1]- سوره اسراء/ 33 .
[2][2]- بحارالانوار، ج44، ص218.
[3][3]- بحار/ ج44/ ص219.
[4][4]- بحارالانوار، ج26، ص153.
| 
